Dag 12 - 15 september

Dag 12 - 15 september

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan. Op het programma voor vandaag staat een dagtrip naar Frans Guyana. We hadden afgesproken met de touroperator dat wij om 06.45 bij het opstappunt zouden zijn zodat het busje, het zijn bijna allemaal 20 persoons busjes, om 07.00 uur zou kunnen gaan rijden. Maar zoals wij inmiddels weten, is er hier in Suriname een groot verschil tussen planning en het uitvoeren van die planning. Het busje waarin we mee zouden gaan kwam om ongeveer 07.00 uur aanrijden en daar werden eerst heel veel dozen en koelboxen uitgeladen. Allemaal eten en drinken voor de mensen die met de drie bussen zouden gaan. Daarna konden wij in de bus en om half acht gingen we rijden. We hadden nog geen tien kilometer gereden of de eerste mensen begonnen hun snackbox al te plunderen. Snacks als ontbijt, een bijzondere belevenis. We rijden over de in het jaar 2000 opgeleverde Jules Wijdenboschbrug de Suriname Rivier over en komen dan in het district Commewijne. We rijden langs Meerzorg, Tamanredjo, Stolkertsijver en komen dan in het district Marowijne. Dat is het meest oostelijke district en wordt in het oosten begrensd door de Marowijne Rivier die tevens de grens vormt met Frans Guyana. Het plaatsje Moengotapoe in district Marowijne is de geboortegrond van Ronnie Brunswijk. Marowijne is bekend van de bauxietwinning en gouddelving. Sommige mensen in het district zien Ronnie Brunswijk als hun eigen koning. De man was vroeger ooit aanvoerder van het Junglecommando tijdens de Binnenlandse Oorlog. Tegenwoordig is hij parlementslid en leider van de A- Combinatie. Een partij die opkomt voor de binnenlandbewoners. O ja, zo halverwege de rit werd ons busje door de politie aan de kant gezet. De chauffeur moest mee naar een kraampje aan de kant van de weg. Híj bleek te hard te hebben gereden en was via een lasergun, snelheidscontrole, betrapt. Híj mocht maar 50 km rijden terwijl hij 80 km reed. Dus een ‘ forse’ boete. Te betalen 50 SRD, dat is in euro's ongeveer 5,75. Onderweg nog gestopt bij diverse monumenten ter ere van de vele doden die gevallen zijn bij de Binnenlandse Oorlog waarbij Desi Bouterse op zoek was naar Ronnie Brunswijk. En nu zitten ze dus gewoon samen in het parlement. Aan de weduwen en kinderen van de omgekomen mannen zijn huizen aangeboden die nieuw zijn gebouwd tegenover één van die monumenten. De huizen zijn nooit bewoond. Aangekomen in Albina rijden we door naar een parkje aan de Marowijne Rivier. Waar we het meegebrachte diner opeten. Niet heel erg lekker. Er was een busje bij ons met alleen maar inlanders. Die hadden hun eigen eten bij zich. Ervaringsdeskundigen dus. Trouwens, wij waren so wie so de enige ‘blanken’. Dan met een bootje naar Frans Guyana, een tochtje van 7 minuten. En daar aangekomen  hebben we geen enkele grenscontrole gehad. Dus heel gunstig voor alle illegalen, en dat zijn er veel. In Saint -Laurent gingen we eerst naar het Camp de la Transportation. Dat is de gevangenis die vooral bekend is geworden door de gevangene Papillon. Bertus betrapte mij trouwens nog op een gênante verspreking. Ik had het namelijk over Yves Saint-Laurent in plaats van Saint-Laurent. Na de gevangenis over de markt wat alleen maar een groentemarkt bleek te zijn. Daarna met een ‘taxi’ naar en supermarkt. Een taxi is daar dus gewoon een privé auto die wordt staande gehouden. Er wordt 5 euro betaald en die auto rijdt je dan waar je naartoe wilt. We zijn heel even in de supermarkt geweest maar vonden het niets bijzonders. Dus lekker op een terrasje gaan zitten en iets gedronken. De meeste mensen van onze groepen kochten tassen vol. We begrijpen er niets van want zo goedkoop was het daar nu ook weer niet. Opeens begon het hard te regenen. Wij in een ‘taxi’ naar de boot. Eén grote chaos daar. We stonden te schuilen onder het balkon van een grote woonflat. De galerijen van die flat waren bijna niet begaanbaar door de vele schotelantennes. En onze groep mensen stond tussen de bewoners van die flat waarvan de meesten zo te zien aan de onderkant, of nog lager, van de maatschappij stonden. We werden al high van de wietlucht die daar walmde. Hopelijk is daar op de foto's iets van te zien. Wij in de regen naar de bootjes. Met alle die tassen vol inkopen werden de bootjes natuurlijk veel zwaarder belast dan op de heenreis. Eén van de dames had de tas zó vol geladen dat de ritssluiting niet meer dicht kon. Prompt viel de tas om en kwam op de kop op de bodem van de boot terecht die door de regen drijfnat was. Hilariteit alom. Een andere dame was bang dat we het door al dat gewicht de overkant niet zouden halen. En zij wilde toch wel graag haar 60e verjaardag vieren de volgende week. Of ze niet met een helikopter kon? 😂

Maar natuurlijk zijn wij veilig bij de andere kant aangekomen. Daar bleek dat de chauffeur van één van de busjes van onze groep zijn autosleutel kwijt was. Dus moesten er in Albina twee busje worden gehuurd en pas na een vertraging van ongeveer een uur kon de terugreis beginnen. Om 20.00 uur waren we weer terug in Paramaribo. Na nog even te hebben gegeten reden weer terug naar Boxel. Het was een leuke maar vermoeiende dag. En dat voor 2x 250 SRD. Is ongeveer 57 euro.

Tot een volgende keer.