Dag 21 - 24 september

Dag 21 - 24 september

Na de die dagen in de jungle waren onze kleren niet zo heel fris meer. Jenny had zondagavond al met Fennie afgesproken dat ze de wasmachine wel mag gebruiken. Fennie was natuurlijk erg blij en heeft direct maandagmorgen de was gedaan. Want: maandag=wasdag. Jenny, nog bedankt! Zoals jullie op de foto kunnen zien heeft Fennie wel haar best gedaan want de droogmolen hing helemaal vol. De maandagmorgen werd dus goed besteedt. Fennie wassen en schoenen schoonmaken en ik de verslagen van de voorgaande dagen op internet zetten. Nadat die werkzaamheden klaar waren zijn we voor de laatste keer, althans dit jaar, naar Paramaribo gegaan. Bij een winkel met de mooi naam ‘Dresscode’ nog wat dingen gekocht een bij de ‘Brilleman’ even mijn bril laten controleren of het glas er inderdaad wel weer goed in zat. De ‘Brilleman’ heeft trouwens vrouwelijk personeel. Daarna zijn we naar de Palmentuin gelopen vlakbij het Onafhankelijkheidsplein. Het is een mooi parkje waarvan ik me had voorgesteld dat het groter zou zijn. Wat wel indrukwekkend was is een beeldje van een jongetje. De kunstenaar heeft het beeld gemaakt om kinderen en ouders te waarschuwen. Hij kwam op het idee doordat zijn eigen zoontje info de koelkast was gaan zitten bij het verstoppertje spelen. De jongen was zó goed verstopt, dat niemand hem heeft kunnen vinden. Maar omdat de koelkastdeur van binnenuit niet open kon is hij gestikt. Daar tegenover bij ‘Zus & Zo’ iets gegeten en gedronken. Dan weer terug naar de auto gelopen tijdens de heetste uren van de dag. Jaja, toerist zijn valt soms niet mee! Ik heb voor de zekerheid nog wel even aan Fennie gevraagd of ik als toerist wel herkenbaar zou zijn met mijn korte broek, mouwloos T-shirt, slippers, petje op het hoofd, rugzakje en uiteraard een fototoestel om de nek. Fennie dacht dat ik zo wel aardig in buurt kwam.😂

Op de terugweg naar Boxel zijn we nog even gestopt bij het tuincentrum Zaandam om de beeldjes op te halen. Mevrouw Carmen was niet in haar atelier. Dus toen maar even gebeld met de telefoon van Bertus en Jenny welke een dubbele simkaart heeft. Die telefoon hebben drie weken in bruikleen gekregen en betalen dan alleen de gebruikskosten. Dat doen Jenny en Bertus als service aan de gasten. Weer zo'n stukje extra dat je bij hen aantreft. Top! Mevrouw Carmen kwam direct na ons telefoontje al aanlopen. In de korte tijd dat we er waren weer heel veel nieuwe dingen van haar gehoord want kletsen kan ze als de beste. Hier zeggen trouwens ‘babbelen’ zoals dat woord bij ons vroeger ook nog wel eens werd gebruikt. Bij terugkomst in Boxel nog heerlijk in de hangmat gelegen. ‘s-Avonds chinees eten gehad wat weer prima was. Tussen 19.00 en 20.00 uur kwam Roepish om de auto weer op te halen. Hij kwam samen met z'n vrouw en zijn moeder. Zij zaten bij Jenny en Bertus die ons er op een geven moment riepen om er ook gezellig bij te komen zitten. Dus maar wat drankjes gehaald en de laatse avond hier gezellig doorgebracht. Van Roepish kregen we de borg terug en nadat ze weer weg waren gegaan vroeg Jenny op een gegeven moment of we de auto niet hadden moeten laten wassen. Wij wisten van niets en dus het contract er even bij gepakt. Daar stond dus inderdaad in dat de auto schoon gewassen moet worden ingeleverd. Dat is hier gebruikelijk aangezien er veel wordt gereden op wegen waarop bauxiet stof ligt. En dat is heel slecht voor de lak van de auto, een beetje vergelijkbaar met het zeezout bij ons aan de kustlijn. Ik heb toen een appje gestuurd naar Roepish dat we dat morgen zullen verrekenen.

Om 23.30 hebben we de avond afgesloten en gaan onze laatste nacht hier doorbrengen.

Dan nog even een belangrijk punt betreffende de Curaçaose appelboom die wij hebben gegeven aan Jenny en Bertus. Ik schreef laatst:’... ze zijn er, geloof ik, wel blij mee…

Bertus en Jenny zeiden dat ik de zinsnede … geloof ik… er niet in thuis hoort. Ze zijn er dus gewoon heel blij mee😊😃

Tot de volgende keer.